ในรัฐเมน ชนเผ่าพื้นเมืองได้ตัดขาดความสัมพันธ์กับรัฐ
ไม่มียามชายแดนเมื่อคุณข้ามสะพานจากหมู่บ้านเล็กๆ ของพรินซ์ตัน รัฐเมน ไปยังเขตสงวน Indian Townshipแต่ตามที่ชนเผ่า Passamaquoddy ที่อาศัยอยู่ที่นั่น คุณได้เข้าสู่ดินแดนอธิปไตยแล้ว
เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว Passamaquoddy และPenobscot Nation ที่อยู่ใกล้เคียง ได้ถอนตัวแทนออกจากสภานิติบัญญัติแห่งรัฐ Maineโดยอ้างถึงความสัมพันธ์ที่พังทลายกับรัฐบาลของรัฐ Wayne Mitchell ตัวแทนของ Penobscot ได้กล่าว ในการปราศรัยในการประกาศการถอนตัวว่า“เราพบว่าตัวเองห่างไกลจากการกำหนดตนเองและความสัมพันธ์ที่เคารพอำนาจโดยธรรมชาติของเราในฐานะรัฐบาลของชนเผ่า ในฐานะชนเผ่า”
Penobscot ได้ส่งตัวแทนไปยังสภานิติบัญญัติแห่งรัฐมาตั้งแต่ปี 2366 และ Passamaquoddy ตั้งแต่ปี 1842 ชนเผ่าเหล่านี้ไม่เคยมีคำพูดอย่างเต็มที่ในกิจกรรมของรัฐ ในสภานิติบัญญัติ ผู้แทนสามารถแนะนำหรือสนับสนุนร่างกฎหมายและนั่งเป็นคณะกรรมการได้ แต่จะไม่มีการนับคะแนนเสียง นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาถอนตัวออกจากสภานิติบัญญัติโดยสมัครใจ
ชนเผ่าที่ 3 คือHoulton Band of Maliseet Indianตัดสินใจที่จะรักษาที่นั่งของตนไว้ ซึ่งได้เพียงในปี 2012 ในขณะที่ชนเผ่าที่สี่ของรัฐ คือ กลุ่ม Aroostook Band of Micmacs ไม่มีตัวแทน
Passamaquoddy และ Penobscot ได้ปะทะกับรัฐบาลของรัฐและ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผู้ว่าการ Paul LePageในหลายประเด็นในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา Matthew Danaตัวแทนของ Passamaquoddy กล่าวว่าสิ่งกีดขวางที่ใหญ่ที่สุดคือการควบคุมสิทธิการทำประมงเพื่อยังชีพ ซึ่งเป็นปัญหาที่เป็นศูนย์กลางของวัฒนธรรม Passamaquoddy “ชื่อของเราหมายถึง ‘คนที่หอกพอลลอค’ เราเชื่อมโยงกับสิ่งมีชีวิตใต้ท้องทะเล นั่นคือสิ่งที่เราทำ นั่นคือสิ่งที่เราเป็นในฐานะประชาชน” เขากล่าว “เพื่อให้การปฏิบัติเหล่านั้นลดน้อยลงและถูกนำออกไปโดยกฎหมายของรัฐโดยมีข้อกังวลเพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลยจากชนเผ่า”
Theo Willis นักวางแผนด้านสิ่งแวดล้อมที่ทำงานให้กับ Passamaquoddy ในประเด็นการประมงกล่าวว่ามีข้อพิพาทที่ยาวนานเกี่ยวกับใบอนุญาตสำหรับการตกปลากุ้งก้ามกรามและอนุญาตให้ alewives (ปลาเฮอริ่งแม่น้ำ) กลับเข้าไปในแม่น้ำ St. Croix แต่ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดในขณะนี้เกี่ยวข้องกับการจับเด็กและเยาวชน ปลาไหลหรือเอลเวอร์ซึ่งเป็นอาหารอันโอชะในอาหารญี่ปุ่น มูลค่าของการทำประมงนั้นพุ่งสูงขึ้นตั้งแต่ปี 2011 เมื่อแผ่นดินไหวและสึนามิในญี่ปุ่นทำลายการประมงในท้องถิ่นที่นั่น ราคาของเอลเวอร์เพิ่มขึ้นจากไม่กี่ร้อยดอลลาร์ต่อปอนด์ในปี 2553-2554 เป็นมากกว่า 2,000 ดอลลาร์ต่อปอนด์ในปี 2555-2556
รัฐและชนเผ่าต่างขัดแย้งกันในเรื่องวิธีการให้ใบอนุญาตตกปลาไหล วิธีการกำหนดและกำหนดขอบเขตในการจับ และอุปกรณ์ชนิดใดที่สามารถใช้ได้ รัฐต้องการกำหนดขอบเขตการจับปลาในใบอนุญาตทำการประมงส่วนบุคคล และจำกัดการใช้อวน fyke ซึ่งยังคงนิ่งอยู่ในน้ำ ชนเผ่าต่าง ๆ กล่าวว่ารัฐไม่มีสิทธิ์กำหนดกฎการประมงให้กับพวกเขา “มีข้อขัดแย้งเกี่ยวกับวิธีจัดการทรัพยากร และไม่ว่าชนเผ่าจะมีวิธีจัดการปลาไหลอย่างมีประสิทธิภาพหรือไม่” วิลลิสกล่าว “เผ่าบอกว่าใช่ รัฐบอกว่าไม่ใช่”
Penobscot ซึ่งได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาลกลาง กำลังฟ้องรัฐเพื่อพยายามบังคับใช้มาตรฐานคุณภาพน้ำที่เข้มงวดยิ่งขึ้นในแม่น้ำ Penobscot
ฟางเส้นสุดท้ายสำหรับชนเผ่ามาในเดือนเมษายนปีนี้ Dana กล่าวเมื่อผู้ว่าการ LePage ยกเลิกคำสั่งผู้บริหารจาก 2011ที่สั่งให้หน่วยงานของรัฐปรึกษากับชนเผ่าในประเด็นทั้งหมดที่ส่งผลกระทบต่อพวกเขาและให้รับรู้ถึงความสัมพันธ์อธิปไตยของชนเผ่าเท่ากับ รัฐ. คำสั่งใหม่ที่ผ่านเข้ามาแทนที่ระบุว่าชนเผ่า ประชาชน ที่ดิน และทรัพยากรของพวกเขาควรอยู่ภายใต้เขตอำนาจของกฎหมายของรัฐ “นั่นไม่ใช่กรณี” ดาน่ากล่าว
สำนักงานของ LePage ไม่ตอบสนองต่อการร้องขอความคิดเห็น แต่ในแถลงการณ์ของสื่อท้องถิ่นกล่าวว่าความสัมพันธ์ระหว่างรัฐกับชนเผ่ามีความเท่าเทียมกัน แต่ “ชนเผ่ามีปัญหาในการทำงานร่วมกันและพวกเขาไม่ได้ให้ความร่วมมือในการทำงาน กับรัฐ”
Dana กล่าวว่าชนเผ่าต่างๆ ยังไม่ได้ตัดสินใจว่าความสัมพันธ์กับรัฐจะดำเนินต่อไปอย่างไรเมื่อพวกเขาถอนตัวจากสภานิติบัญญัติ “เราได้ตัดขาดความสัมพันธ์อย่างเป็นทางการแล้ว แต่เราพร้อมสำหรับการอภิปราย” เขากล่าว “เราตระหนักถึงความสำคัญของการทูต เราจะไม่ไปไหน และเรารู้ว่ารัฐก็ไม่เช่นกัน”
