การค้นพบปลาหมึกยักษ์ดัมโบ้เกิดจากการใช้การสแกน MRI และ CT แบบไม่ทำลาย ซึ่งเป็นเทคนิคที่สามารถปฏิวัติอนุกรมวิธานได้
ครั้งแรกที่ Alexander Ziegler เห็นปลาหมึกยักษ์ที่เขาจะเรียกต่อไปว่าGrimpoteuthis imperatorมันพันกันอยู่ในตาข่ายเหล็กบนดาดฟ้าของเรือวิจัยในมหาสมุทรแปซิฟิกเหนือ ซึ่งเพิ่งถูกลากขึ้นมาจากความลึกกว่า 4,000 เมตร .
ครั้งแรกที่เขา เห็นปลาหมึก จริงๆมันคือหน้าจอคอมพิวเตอร์ของเขา ซึ่งส่วนโค้งของเส้นเลือดและรอยพับของเหงือกของมัน—สว่างไสวด้วยรายละเอียดแบบดิจิทัลที่สวยงาม—พร้อมที่จะเขย่าวงการการจัดอนุกรมวิธานที่ผูกพันตามประเพณี
เมื่อห้าฤดูร้อนที่แล้ว Ziegler นักชีววิทยาด้านวิวัฒนาการแห่งมหาวิทยาลัยบอนน์ในเยอรมนี เป็นนักชีววิทยาคนเดียวที่ติดตามการเดินทางเพื่อเก็บหินจากส่วนลึกของมหาสมุทรแปซิฟิกเพื่อรับข้อมูลเชิงลึกเกี่ยวกับการเคลื่อนตัวของแผ่นเปลือกโลก Ziegler ได้รับเชิญให้จัดการกับรูปแบบสิ่งมีชีวิตที่นักธรณีวิทยาต้องขูดหินที่พวกเขาตามหาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
เมื่อมองแวบแรก การลากจูงในวันเดือนกรกฎาคมปี 2016 นั้นดูไม่มีท่าว่าจะดี: ไม่ค่อยมีหินให้พูดถึง จากนั้น Ziegler ก็เหลือบไปเห็นปลาหมึกซึ่งเป็นก้อนสีชมพู
สิ่งมีชีวิตนั้นมีขนาดเท่ากับหัวมนุษย์และมีแขนเป็นพังผืดแปดแขน ครีบคู่ข้างลำตัวบ่งบอกชัดเจนว่าเป็นปลาหมึกดัมโบ้—ที่เรียกเช่นนี้ก็เพราะครีบคล้ายกับหูขนาดใหญ่ของช้างการ์ตูนดิสนีย์
Ziegler เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านหอยเม่น แต่เขารู้ว่าเขากำลังมองหาบางสิ่งที่น่าจดจำ เมื่อพิจารณาว่าเรือลำนี้อยู่ห่างจากที่ที่ทราบว่าหมึกดัมโบตัวอื่นๆ อาศัยอยู่ในมหาสมุทรแปซิฟิกมากเพียงใด เขาจึงสงสัยว่านี่เป็นสายพันธุ์ใหม่สำหรับวงการวิทยาศาสตร์ ดังนั้นเขาจึงถ่ายภาพปลาหมึกยักษ์และวัดลักษณะทางกายวิภาคต่างๆ รวมถึงส่วนดูดและพังผืดระหว่างแขนของมัน เขาตัดตัวอย่างเนื้อเยื่อเล็กๆ จากปลายแขนที่เสียหายเพื่อวิเคราะห์ดีเอ็นเอ และรักษาตัวอย่างทั้งหมดไว้ในฟอร์มาลดีไฮด์
แต่เมื่อเขาลงจากเรือและกลับมาที่เยอรมนี Ziegler ทำสิ่งที่ผิดปกติ เขาใส่ปลาหมึกยักษ์ในเครื่อง MRI และใช้เครื่องสแกน CT ตรวจดูที่ตาและจะงอยปากที่แข็งของมัน
การระบุชนิดของปลาหมึกยักษ์ชนิดใหม่เป็นความพยายามที่ต้องใช้อาวุธจำนวนมากซึ่งขึ้นอยู่กับการประเมินลักษณะภายนอกและภายในอย่างรอบคอบ ต้องคำนึงถึงทุกอย่างตั้งแต่ความยาวของแขนปลาหมึกยักษ์และจำนวนหน่อบนแต่ละตัว ไปจนถึงการจัดเรียงตัวของเส้นประสาทตาและรูปร่างของเหงือกของมัน การวิเคราะห์ทั้งหมดนี้และอื่น ๆ แสดงให้เห็นว่าปลาหมึกยักษ์สีชมพูเป็นสายพันธุ์ใหม่ในสกุลGrimpoteuthis Ziegler และเพื่อนร่วมงานของเขา Christina Sagorny นักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาที่มหาวิทยาลัยบอนน์ ขนานนามให้ว่าGrimpoteuthisจักรพรรดินี—จักรพรรดิดัมโบ—ตามจักรพรรดิ Seamounts เทือกเขาใต้น้ำนอกประเทศญี่ปุ่นซึ่งเป็นที่เก็บรวบรวม
วิธีการที่ Ziegler ประเมินจักรพรรดิ Dumbo นั้นแตกต่างจากวิธีการอธิบายสายพันธุ์ใหม่โดยทั่วไปอย่างสิ้นเชิง นั่นคือการแยกมันออกจากกัน ตามเนื้อผ้า นักอนุกรมวิธานจะระบุปลาหมึกชนิดใหม่โดยการพลิกบนหลังของมัน ตัดเสื้อคลุมออก และถอดและวัดอวัยวะภายในของมันทีละตัว เพื่อเผยให้เห็นโครงสร้างของจะงอยปาก กล้ามเนื้อรอบปากจะถูกละลายด้วยสารเคมี
มีข้อบกพร่องที่เห็นได้ชัดกับกระบวนการนี้ “เมื่อคุณเปิดตัวอย่าง แม้ว่าคุณจะทำอย่างระมัดระวัง แต่คุณทำลายความสมบูรณ์ของโครงสร้างโดยพื้นฐานแล้ว” Ziegler กล่าว ซึ่งอาจส่งผลให้เห็นภาพคุณลักษณะของตัวอย่างที่ทำให้เข้าใจผิดได้ และหมายความว่านักวิจัยไม่สามารถย้อนกลับไปตรวจสอบซ้ำด้วยเทคนิคที่ได้รับการปรับปรุงในอนาคต Ziegler ให้เหตุผลว่าการถ่ายภาพที่ไม่ล่วงล้ำสามารถจับความแตกต่างของกายวิภาคภายในได้แม่นยำกว่า
แต่นี่เป็นครั้งแรกที่มีการอธิบายสัตว์ขนาดใหญ่เช่นนี้ด้วยวิธีการที่ไม่รุกล้ำ “การใช้ภาพ 3 มิติโดยไม่มีการผ่าเป็นแนวคิดที่มีประโยชน์มาก” Michael Vecchione ผู้เชี่ยวชาญด้านปลาหมึกจากสถาบัน Smithsonian ในกรุงวอชิงตัน ดี.ซี. ซึ่งไม่ได้เกี่ยวข้องกับงานนี้กล่าว “แม้ว่าเทคนิคดังกล่าวจะถูกนำมาใช้ในทางการแพทย์มาระยะหนึ่งแล้ว แต่ตอนนี้พวกเขากำลังหาทางไปสู่การวิจัยเกี่ยวกับสัตว์เช่นสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง”
