แนวปะการังของอินโดนีเซียถูกวางยาหรือถูกระเบิดจนแหลกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยโดยผู้คนที่ต้องพึ่งพาพวกมันมากที่สุด ตอนนี้ชาวเกาะกำลังทำงานเพื่อฟื้นฟูปะการังและกอบกู้ทรัพยากรที่สูญเสียไปทีละชิ้น
Badi คือละอองทรายสีขาวเล็กๆ ของเกาะที่โผล่ออกมาจากมหาสมุทรอินเดียราวกับว่ากำลังหายใจหอบ อยู่เหนือน้ำทะเลเพียงไม่กี่เมตร มันเล็กกว่าเมื่อสองสามทศวรรษก่อนด้วยซ้ำ แม้ว่าระดับน้ำทะเลที่สูงขึ้นจะไม่ใช่ตัวการหลัก ชาวประมงใช้ระเบิดและไซยาไนด์แทนตะขอและแหเพื่อเพิ่มปริมาณปลาที่จับได้ ทำลายแนวป้องกันแนวปะการังส่วนใหญ่ที่ปกติจะล้อมรอบเกาะ มันเป็นรูปแบบการทำลายล้างที่แผ่ขยายไปทั่วหมู่เกาะของอินโดนีเซีย แม้กระทั่งในพื้นที่ทางทะเลที่เรียกว่าสามเหลี่ยมปะการัง พื้นที่ซึ่งตามสภาพธรรมชาติแล้วดูเหมือนพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำเขตร้อนขนาดมหึมาที่ไม่มีผนังกั้น
ชาวประมงของ Badi เพิ่มการทำลายแนวปะการังรอบนอกด้วยการขุดปะการังเพื่อสร้างบ้าน ความสูญเสียทำให้เกาะเสี่ยงต่อคลื่นและกระแสน้ำ ชายฝั่งส่วนใหญ่ถูกกัดเซาะจนต้องรื้อบ้านทั้งหลังก่อนที่จะถูกกระแสน้ำพัดหายไป จากภาพถ่ายดาวเทียม ทรายที่หายไปจากเส้นทางเดินเกาะเหมือนภูติผีปกคลุมทั่วก้นทะเล ถูกดูดออกไปยังทะเลลึกผ่านช่องว่างในแนวปะการัง
เมื่อแนวปะการังตาย ปลาก็หายไป และชาวบ้านบนบาดีก็ต้องการให้พวกมันกลับมา ในปี 2549 Noel Janetski ผู้บริหารชาวออสเตรเลียที่ทำงานหนักซึ่งเป็นผู้นำกลุ่มบริษัท Mars ของชาวอินโดนีเซีย บริษัทยักษ์ใหญ่ที่ผลิตทุกอย่างตั้งแต่ขนมไปจนถึงอาหารสัตว์เลี้ยง ได้เริ่มทดลองวิธีแก้ปัญหาเพื่อสร้างแนวปะการังใหม่ เป็นส่วนหนึ่งของความคิดริเริ่มระยะยาวโดยบริษัทของครอบครัว ซึ่งรวมปลาและสาหร่ายไว้ในผลิตภัณฑ์บางส่วนเพื่อช่วยสนับสนุนมหาสมุทร เจ็ดปีต่อมา ในที่สุด Janetski ก็คิดหาวิธีที่เขาสามารถปรับขนาดได้ นั่นคือการติดชิ้นส่วนปะการังเข้ากับโครงโลหะหกเหลี่ยมที่เรียกว่าแมงมุม ซึ่งเขายึดไว้ด้วยกันบนพื้นมหาสมุทร
ในปี 2014 หลังจากทำงานมาประมาณ 18 เดือน ทุกคนใน Badi ก็เห็นได้ว่ามีความคืบหน้า ปลาการ์ตูนเริงระบำในดอกไม้ทะเล ม้าน้ำแกว่งไปมากับหญ้าทะเล เปลือยกายสีฉูดฉาดเกาะอยู่บนปะการังอ่อน ขณะนั้น ท่ามกลางความสงบเงียบของคืนเดือนพฤศจิกายน ชาวประมงไซยาไนด์ของ Badi ออกไปจับปลาเพื่อการค้าตู้ปลา พ่นพิษใส่แนวปะการังที่ปลูกใหม่
แรงผลักดันระหว่างคนในท้องถิ่นที่ลงนามในเป้าหมายทางเศรษฐกิจและสิ่งแวดล้อมในระยะยาว กับผู้ที่ยึดมั่นในผลประโยชน์ระยะสั้น และบางครั้งผู้คนก็ยึดมั่นทั้งสองอย่างในเวลาเดียวกัน เป็นปัญหาพื้นฐานที่สุดประการหนึ่งของการพัฒนาที่ยั่งยืน จากบรรดาเกาะทั้งหมดในภูมิภาคสุลาเวสีใต้ของอินโดนีเซีย บาดิมีโอกาสดีที่สุดครั้งหนึ่งในการชนะเกมระยะยาว หากชาวประมงสามารถต้านทานการล่อลวงได้
ชีวิตบนเกาะบาดี เช่นเดียวกับเกาะเล็กเกาะน้อยนับพันที่เหมือนกัน เป็นเรื่องที่เปราะบาง ผู้คนประมาณ 2,000 คนรวมตัวกันในพื้นที่ 10 เฮกตาร์เหมือนปลาแซลมอนที่เลี้ยงในฟาร์ม แถวของบ้านสีหลักหมุนวนรอบศูนย์กลางของเกาะซึ่งเป็นสนามฟุตบอลขัดเงา แพะอ้วนท้วนและเป็ดผอมแห้งลาดตระเวนสุสานที่พังทลาย มารดามักมีร้านค้าทั่วไปและทารกขนาดจัมโบ้ เด็กเท้าเปล่าเล่นนอกโรงเรียนขนาดเล็กทั้งสามแห่ง ในบางครั้ง เยาวชนที่โฉบเฉี่ยวแล่นผ่านด้วยมอเตอร์ไซค์สีแวววาว ซึ่งบ่งบอกถึงความซับซ้อนของเมืองที่ให้ความรู้สึกเหมือนอยู่นอกสถานที่โดยไม่จำเป็น ที่นี่ใช้เวลา 30 นาทีโดยเรือเร็วจากมากัสซาร์ เมืองที่ใกล้ที่สุดบนแผ่นดินใหญ่ของเกาะสุลาเวสี
เมื่อสองสามชั่วอายุคนแล้ว Badi เป็นสถานที่ที่แตกต่างออกไป ผู้เฒ่าผู้แก่บนเกาะจำได้ว่าเมื่อใดที่บ่อน้ำมีน้ำจืดให้—ไม่ใช่น้ำเกลือที่ดื่มไม่ได้ที่มีอยู่ตอนนี้ บ้านมีสวน; ผู้คนปลูกมะม่วง ฝรั่ง สาเก และผัก ทะเลมีชีวิตชีวาด้วยฝูงปลา ชาวประมงที่ประสบความสำเร็จคนหนึ่งในวัย 60 ปี ซึ่งปัจจุบันส่งเรือของเขาไปทางเหนือกว่า 1,000 กิโลเมตรเพื่อจับและค้าขาย จำได้ว่ามีแหล่งขายปลาทูน่าอยู่ห่างจากบ้านเพียงไม่กี่ชั่วโมง
ในตอนนั้น ระบบแนวปะการังอันหลากหลายรอบอินโดนีเซีย ซึ่งเป็นประเทศกระจัดกระจายที่มีอาณาเขตทางทะเลเกือบ 6 ล้านตารางกิโลเมตร และอาจมีเกาะมากถึง 18,307 เกาะ ขึ้นอยู่กับว่าคุณถามใคร ดูเหมือนเป็นแหล่งอาหารที่ไม่สิ้นสุด ชาวประมงหลายชั่วอายุคนถือเอาแนวปะการังอันอุดมสมบูรณ์นี้เป็นเพียงสิ่งเดียว นอกเหนือจากการระเบิดแนวปะการังด้วยระเบิดขวด วางยาพิษด้วยไซยาไนด์ และขุดปะการังเพื่อสร้างที่อยู่อาศัยแล้ว พวกเขาทิ้งสมอลงทะเลด้วยท่าทางร่าเริงและเดินข้ามปะการังโต๊ะที่เปราะบางราวกับเป็นทรายขาวอยู่แล้ว ตอนนี้เป็นเรื่องง่ายที่จะตำหนิชาวเกาะที่ขาดการมองการณ์ไกล แต่ในสถานการณ์ทางเศรษฐกิจและสังคมและสิ่งแวดล้อมส่วนใหญ่ ปัญหานั้นยุ่งเหยิงมากกว่าที่คิด โดยมีรากฐานมาจากยุคโลกาภิวัตน์ที่วุ่นวายในศตวรรษที่ผ่านมา
